81

یک کلیپی دارم از گلهای بازی یوونتوس رئال تو نیمه نهایی لیگ قهرمانان سال 2003. یوونتوس بازی رفتو تو مادرید باخته بود دو یک. تو بازی برگشت سه یک برد. سه تا گلشو تره زگه و الکس و ندود زدن. بوفونم یه پنالتی از فیگو گرفت. گل رئالم به زور اون آخرا زیدان زد. زیدانی که از یوونتوس اوج گرفته بود. کلیپه هر وقت میرسه به گل ندود، من بغض می‌کنم. ندودی که آخرای بازی وسط زمین خطا کرد تا از یه تک به تک جلوگیری کنه، اخطار گرفت و فینال محروم شد و یوونتوس به میلان تو پنالتی باخت. ای روزگار... همین کونته که حالا مربیه، اون موقع آخرای فوتبالش بود. تو فینال از زور بی بازیکنی رفت تو زمین. خلاصه اینکه اون بازی خیلی بازی مهمی بود. تیفوسیا بش میگن یه چیزی که فارسیش میشه بعد از ظهر جادویی. صدای ترکیدن تماشاچیا بعد هر گل تو دل آلپی. من عاشق یوونتوسم. از وقتی یادم میاد. ای بابا... نمی‌دونم میخواستم با گفتن اینا به کجا برسم. یادمه می‌خواستم به یه جایی برسم، ولی یادم نیست کجا. نکته ش این بود که اون فصل، یوونتوس دپورتیوو و بارسلونا و رئالو حذف کرد تا رسید به فینال. اسپانیا ورسز یوونتوس. که البته فورزا یووه.