93

آقا این ژانر فیلمای وسترن، نه هفتیر کشیا، نه، این وسترن ایتالیاییا، سبک آقای لئونه اینا، خیلی دیالوگاشون سنگینه. میگه: تو این دنیا دو دسته آدم هست: اونایی که تفنگ پر دستشونه، و اونایی که زمینو می‌کنن. تو زمینو می‌کنی.

آقای بلوندی به توکو می گه آخرای فیلم خوب، بد، زشت. بعد این تقسیم بندی آدما به این دودسته، انگار که دنیا رو خلاصه کرده باشن به خودشون دوتا. یعنی به جز ما آدم نیست تو این دنیا. یعنی خودمونو عشقه فقط. ما دو نفریم، دوتا آدمیم، دنیام همین جاس. پس دو دسته آدم تو دنیا هست و لاغیر. بعد اگرم دقت کرده باشید، زیاد به بد اهمیت داده نمی‌شه تو فیلم. به جز اون سکانسای اول. بقیه ش هر جا هست، به واسطه‌ی حضور خوب و زشته که هست. به عبارتی تو دنیا دو دسته آدم هست. تو دنیای فیلم خوب، بد، زشت. خوب، و زشت. بدا آدم نیستن. حتی از خوبم سکانسی که فقط مال خودش باشه نمی‌بینیم زیاد. این وسط فقط زشته که یه جاهایی به تنهایی بار فیلمو می‌کشه. نتیجه می‌گیریم سیاه و سفید غلط است، خاکستری درست است. با تشکر.