بنده یادم هست که یک بار کم آورده بودم. عمداً هم کم آورده بودم. بعد همه گفتند اندازه است. و نگفتند چرا کم آورده‌ای، پس بقیه ش کو، و قس علی هذا. آنجا بود که فهمیدم کم و زیاد در عدد نیست. یا به عبارتی، کمیت مهم نیست. کیفیت مهم است. به همین دلیل است که مرا کیفیت چشم تو کافی ست. کیف دارد چشمت. خیلی. آنقدر که تمام دنیا در آن جا می‌شود. به طوری که توپ و مسلسل نتواند که تکانش دهد. دمت گرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر